خطبه عید فطر- احمددانایی فر – ایران – بندرخمیر- سال 1394
خطبه اول عید فطر
اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ.
اللهُ أَکْبَرُ،اللهُ أَکْبَرُ وَللهِ الْحَمْدُ.
الحَمدُ لِلَّهِ الکَرِیمِ الغَفُورِ، بَلَّغَنَا خَیرَ الشُّهُورِ، وَ وَعَدَ مَنْ صَامَهُ وَقَامَهُ إِیـمَاناً وَإِحتِسَاباً بِذَنبٍ مَغفُورٍ، وَأَتَمَّ عَلَینَا النِّعمَةَ بِعِیدِ الفَرَحِ وَالسُّرُورِ،وَنَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ،الـمَلِکُ الحَقُّ الشَّکُورُ، وَنَشْهَدُ أَنَّ سَیِّدَنَا وَنَبِیَّنَا مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ دَعَانَا إِلَى تِجَارَةٍ لَنْ تَبُورَ، اللهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ وَبَارِکْ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَأَصحَابِهِ وَالتَّابِعِینَ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحسَانٍ إِلَى یَومِ البَعثِ وَالنُّشُورِ.
اللَّهُ أَکْبَرُ مَا صَامَ الصَائِمُونَ، اللَّهُ أَکْبَرُ مَا قَامَ لِلصَّلاةِ القَائِمُونَ، اللَّهُ أَکْبَرُ مَا رَتَّلَ القُرءانَ الکَرِیمَ الـمُرَتِّلُونَ، اللَّهُ أَکْبَرُ مَا ذَکَرَ اللهَ تَعَالَى الذَّاکِرونَ، اللَّهُ أَکْبَرُ مَا أَنفَقَ المُنفِقُونَ، وَتَصَدَّقَ المُتَصَدِّقُونَ.
اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ وَللهِ الحَمدُ.
أَمَّا بَعْدُ:أَیَّهَا المُؤمِنُونَ أوصِی نَفسِی وَإِیَّاکُم بِتَقوَى الله: إِنقَضَتْ أَیَّامُ شَهرِ رَمَضَانَ الکَرِیمِ وَلَیَالِیهِ،وَتَمَّتْ نِعمَةُ اللهِ عَلَینَا وَتوفِیقُهُ، فَالحَمدُ للهِ الَّذِی أَعَانَنَا عَلَى صِیَامِ نَهَارِهِ، وَقِیَامِ لَیلِهِ، وَالاِنشِغَالِ فِیهِ بِتَلاوَةِالقُرءانِ الکَرِیمِ، وَإِحیَاءِ کَثِیرٍ مِنَ الأَوقَاتِ بِذِکْرِ اللهِ تَعَالَى، وَالتَّصَدُّقِ بِالصَّدَقَاتِ،طُهْرَةً لِلصَّائِمِینَ، وَطُعْمَةً لِلْمَسَاکِینِ، وَتَقَرُّبًا للهِ رَبِّ العَالمَینَ، فَالحَمدُ للهِ عَلَى مَا وَفَّقَنَا لَهُ مِنَ السَّعْیِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِ المُحتَاجِینَ، وَقَدْ آنَ لِمَن قَبَّلَ اللهَ صِیَامَهُ أَنْ یَحصُدَ جَائِزَتَهُ فِی هَذَا الیَومِ السَّعِیدِ، فَقَد قَالَ اللهُ تَعَالَى: قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُونَ. یونس 58
اللهُ أَکبرُ اللهُ أَکبرُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ أَکبرُ، اللهُ أَکبرُ وَللهِ الحَمدُ.
موضوع خطبه : عید فطر
عید صیام آمـــد و ماه صیام رفت لطف تمام آمد و فیض تمام رفت
شد عید فطر و لطف خدا باز تازه شد گرد غم گناه ز جان عــوام رفت
ماه مبارک رمضان، این بهترین فرصت سازندگی از میان ما رخت بربست و خوشا بر کسانی که آن را به‌سان میهمانی ارجمند و عزیز پاس داشتند و بر آنچه خداوند منان و رسول گرامی‌اش سفارش نموده‌اند، استمرار ورزیدند و گوهر وجود خویش را از زنگار ناپاکی‌ها و ناراستی‌ها پیراستند و خود را به زیور ایمان و تقوی آراستند.
عید فطر روز تولد دوباره انسان و فصل تازه شکفتن ایمان در روح و جان های پاک و بیدار است.
عید فطر، جشن بازگشت به فطرت پاک انسانی به برکت یک ماه عبادت خالصانه است و برای آنان که رمضان را آن‌گونه که شایسته است درک کرده‌اند، روز اعلام پیروزی بر طاغوت نفس است و روز شکرگذاری به درگاه الهی به‌خاطر آنچه در ضیافت خویش، ما را به آن میهمان نمود و به سوی آن هدایت فرمود.
اللهُ أَکبرُ اللهُ أَکبرُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ أَکبرُ، اللهُ أَکبرُ وَللهِ الحَمدُ.
عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت . . .
به استقبال عید فطر:
همه چیز بوی محبت وصمیمیت می دهد. بوی قرارگرفتن نوزادی پاک و بی آلایش در آغوش مادری مهربان،بوی محبت مادر،بوی بوستانی پراز گل معرفت،آری یک ماه دهان، زبان، چشم و فکرمان از هرچه تو نخواستی ،برکنار و محروم داشتیم خیلی سخت بود اما به خواست و اراده ی تو بود و اکنون تو از بزرگواری، ما را به دریای بخشش و کرامت خود راه داده ای .چه رخصتی !تولدی دوباره!حیاتی نو!حال عید شکست نفس درون فرارسیده است و ما با افتخار از اعماق زلال دریای دلمان فریاد برمی آوریم که خدایا تو را دوست می داریم تا تو ما را دوست داشته باشی. هاتفی اردکانی
قال الله(سبحانه و تعالی) :« ذَلِکَ وَمَنْ یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ » [حج/32]
«و هر کس مراسم و برنامه‌های الهی را بزرگ دارد ، بی‌گمان بزرگداشت آنها نشانه پرهیزگاری دلها (و خوف و هراس از خدا) است.»
عید است و دلم خانه ویرانه ، بیا این خانه تکانــدیم ز بیگانه ، بیا
یک ماه تمام میهمانت بــودیم یک روز به مهمانی این خانه بیا [قیصر امین پور]
اللهُ أَکبرُ اللهُ أَکبرُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ أَکبرُ، اللهُ أَکبرُ وَللهِ الحَمدُ.
تبریک و تهن‍یت گفتن به یکدیگر
از جُبَ‍یرِ بنِ نُفَ‍یر ﴿رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ﴾روایت است که: اصحاب رَسُول اللَّهِ﴿صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ﴾هنگام‍ی که روز عید همد‍یگر را ملاقات میکردند به یکدیگر میگفتند: « تَقَبَّلَ اللهُ مِنَّا وَ مِنْکَ »(خداوند از ما و شما قبول بگرداند) (حد‍یث حسن/ فتح البار‍ی شرح حد‍یث ۹۵۲ صح‍یح بخار‍ی)
آداب اجتماع‍ی روز عید
رَسُول اللَّهِ﴿صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ﴾فرمودند: همانا خداوند بلند مرتبه به من وح‍ی نمودند که نسبت به یکدیگر فروتن و متواضع باش‍ید تا یکی بر دیگری ظلم و تعدی ننموده و فخر و تکبر نورزد.(صح‍یح مسلم شماره۲۸۶۵)
رَسُول اللَّهِ﴿صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ﴾فرمودند: بخور‍ید، بنوش‍ید، بپوش‍ید، و به یکدیگر صدقه ده‍ید اما اسراف نکن‍ید و تکبر نورز‍ید.(حد‍یث حسن/ابن ماجه شماره ۳۶۰۵)
رَسُول اللَّهِ﴿صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ﴾فرمودند: کسی که می‌خواهد روز‍یش وس‍یع گردد و بقیهی عمرش پر خیر و برکت باشد باید صلهی رحم را بجا‍ی آورد. و در روا‍یت‍ی قطع کنندهی (ترک کننده) صلهی رحم وارد بهشت نمیشود. (صح‍یح مسلم شماره ۲۵۵۷ـ۲۵۵۶)
فضایل روزه ی شش روز شوال
روزه گرفتن شش روز از ماه شوال بعد از رمضا ن سُنَّت مؤکده می باشد ، در تَشویق وتَرغیبمردم به روزه گرفتن آن حدیثی ازپیامبر﴿صَلَّی اللهُ عَلَیّهِ وَ َسَلَّمْ﴾وارد شده است که :کسی که رمضانرا روزه گرفته و به تعقیب آن شش روز از شوال را به آن وصل کند، مانند آن است کههمیشه روزه داشته است .(روایت ازمسلم)
بنابر این هرکس در تمام سالها بعد از رمضان این شش روز را روزه بگیرد مثل اینکه در تمام عمرش روزه بوده است.
کــریما به رزق تو پرورده ایم به انعام و لطف تو خو کرده ایم
عزیزی و خواری تو بخشی و بَس عزیز تو خواری نبیند زِکَس
خدایا به عِزَّت که خوارم مکن به ذلّ گنه شرمسارم مکن
مرا شرمساری ز روی تو بَس دگر شرمسارم مکن پیش کَس
اللهُ أَکبرُ اللهُ أَکبرُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ أَکبرُ، اللهُ أَکبرُ وَللهِ الحَمدُ.
اَعوذُبِاللهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیم
قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُونَ. یونس 58
أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ- حَقِّقُوا مَعْنَى الْعِیدِ فِی قُلُوبِکُمْ، وَتُوبُوا إِلَى اللهِ جَمِیعاً لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ.
أَقُولُ قَوْلِی هَذَا وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ لِی وَلَکُمْ، فَاسْتَغْفِرُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ.
خطبه دوم عید فطر
اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ وَللهِ الْحَمْدُ.
اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَکْبَرُلا اله الا الله … اللهُ أَکْبَرُ اللهُ أَکْبَرُ وَلله الحَمد
اللهُ أَکْبَرُ کَبِیراً وَالحَمدُ لله کَثیراً وَسُبحَانَ الله بُکرَةً وَأَصیلاً ،لا اله الا الله وَحدَهُ
صَدَقَ وَعدَهُ .. وَنَصَرَ عَبدَهُ ..وَأَعَزَّ جُندَهُ وَهَزَمَ الأَحزَابَ وَحدَهُ .. لا اله الا الله
وَ لا نَعبُدُ الا إِیَّاه مُخلصینَ لَهُ الدِّین وَ لَوکَرِهَ الکَافِرون.
الحَمْدُ للهِ المُنْعِمِ بِالسَّرَّاءِ، کَاشِفِ الضَّرَّاءِ، دَافِعِ البَلاَءِ، لَهُ الأَمْرُ فِی الأَرْضِ وَفِی السَّمَاءِ، وَلَهُ الحَمْدُ وَالثَّنَاءُ، لاَ نُحْصِی ثَنَاءً عَلَیْهِ کَمَا أَثْنَى هُوَ عَلَى نَفْسِهِ؛ { وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذَا دَعَاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ (25) وَلَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ (26)} [الروم: 25-26]، نَحْمَدُهُ حَمْدًا کَثِیرًا، وَنَشْکُرُهُ شُکْرًا مَزِیدًا، وَأَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، صَلَّى اللهُ وَسَلَّمَ وَبَارَکَ عَلَیْهِ، وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَأَتْبَاعِهِ إِلَى یَوْمِ الدِّینِ.
اللهُ أَکبرُ اللهُ أَکبرُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ أَکبرُ، اللهُ أَکبرُ وَللهِ الحَمدُ.
أَمَّا بَعْدُ:
فَاتَّقُوا اللهَ الَّذِی خَلَقَکُمْ - أَیُّهَا الإِخْوَةُ فِی اللهِ- وَاسْتَعِینُوا عَلَى طَاعَتِهِ بِمَا رَزَقَکُمْ وَاتَّقُوا یَوْمًا تُرْجَعُونَ فِیهِ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ تُوَفَّى کُلُّ نَفْسٍ مَا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ [البقرة:281].
وَاسْتَعِدُّوا لِلِقَائِهِ , وَتَزَوَّدُوا مِن دُنْیَاکُمْ لِأُخْرَاکُمْ , وَاعْلَمُوا أَنَّ الْأَیَّامَ وَالَّلَیَالیَ ظُرُوفٌ لِمَا أَوْدَعْتُم فِیهَا
(فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ (7) وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ (8) زلزله
اللّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ عَلَی آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ أَصْحَابِهِ الرَّاشِدِینَ وَ رَضِیَ اللهُ عَنِ الْخُلَفَاءِ الْأَربَعَةَ أَئِمَّةِ الْهُدَی وَ الدِّین وَ عَن سَائِرِالصَّحَابَةِ وَ التَّابِعِینَ لَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَی یَومِ الدِّین وَ عَنَّا مَعَهُمْ بِعَفْوِکَ وَکَرَمِکَ یَا اَکْرَمَ الْأَکْرَمِین.
اللّهُمَّ أعَزَّ الإِسْلَامَ وَالْمُسْلِمِینَ , وَأَذِلَّ الشِّرْکَ والْمُشْرِکِینَ وَالکَافِرِینَ ,
اللّهُمَّ اجْمَعْ کَلِمَةَ الْمُسْلِمِینَ عَلَى الحَقِّ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ ,
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنَا وَلِلْمُسْلِمِینَ مِنْ کُلِّ ضِیقٍ مَخْرَجاً، وَمِنْ کُلِّ هَمٍّ فَرَجاً، وَمِنْ کُلِّ بَلاَءٍ عَافِیَةً.
اللَّهُمَّ آمِنْ رَوْعَاتِنَا، وَاسْتُرْ عَوْرَاتِنَا، وَأَصْلِحْ نِیَّاتِنَا، وَذُرِّیّاتِنَا، وَأَحْسِنْ خَواتِیمَنَا،وَاحْفَظْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِینَا، وَمِنْ خَلْفِنَا، وَعَنْ أَیْمانِنَا، وَعَنْ شَمَائِلِنَا، وَمِنْ فَوْقِنَا، وَنَعُوذُ بِعَظَمَتِکَ أَنْ نُغْتَالَ مِنْ تَحْتِنَا، یا ذا الْجَلاَلِ وَالإِکْرامِ.
اللَّهُمَّ أَعْطِنَا وَلاَ تَحْرِمْنَا، وَکُنْ لَنَا وَلاَ تَکُنْ عَلَیْنَا، وَاخْتِم بِالصَّالِحَاتِ أَعْمَالَنَا، وَاشْفِ مَرْضَانَا،وَارْحَمْ مَوْتَانَا، وَبَلِّغْ فِیمَا یُرضِیکَ عَنَّا آمَالَنَا، وَارْحَمْ ضَعْفَنَا، وَاجْبُر کَسْرَنَا، وَلاَ تُخَیِّبْ فِیکَ رَجَاءَنَا، یَا فَرَجَنَا إِذا أُغْلِقَتْ الأَبْوابُ، یَا رَجَاءَنَا إِذَا انْقَطَعَتِ الأَسْبابُ، وَحِیلَ بَیْنَنَا وَبَیْنَ الأَهْلِ وَالأَصْحابِ.
اللَّهُمَّ احْقِنْ دِماءَ الْمُسْلِمِینَ فِی کُلِّ مَکَانٍ.
اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ الأَحْیَاءِ مِنْهُمْ وَالأَمْوَات .
وَصَلَّى اللهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ، وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَسَلِّمَ تَسْلِیماً کَثِیراً, وَتَقَبَّلَ اللهُ طَاعَتَکُمْ.
تَقَبَّلَاللهُ مِنَّا وَمِنکُمُ الصِّیَامَ وَالقِیَامَ، وَبَارَکَ فی الطَّاعَاتِ والصَّالِحَاتِ، وَأَجَابَ الدُّعَاءَ وَحَقَّقَ الرَّجَاءَ.
حروفچــینی: ضیاء الدین و سُمَیه (احمد دانایی فر - بندر خمیر: 1394/5/11)
با پشتکار همه جا می رسید
من احد عظیم‌زاده هستم. در ۱۰ آذر ۱۳۳۶ در ده اسفنجان در شهرستان اسکو متولد شدم. هفت ساله بودم که پدرم را از دست دادم و یتیم شدم.
امکانات مالی‌مان اجازه نمی‌داد به مدرسه بروم و فقط پس از رفتن به کلاس اول مجبور شدم پشت دار قالی بنشینم و قالیبافی کنم. تا ۱۳ سالگی روزها قالی می‌بافتم و شب‌ها درس می‌خواندم. چاره‌ای نبود، وسع مالی ما جز این اجازه نمی‌داد.
خاک خوردم و زحمت بسیار کشیدم. در سال ۲بار بیشتر نمی‌توانستیم برنج بخوریم. یک بار روز ۲۱ ماه رمضان و بار دوم شب چهارشنبه‌سوری. آرزو داشتم یا خلبان شوم یا پولدار و برای رسیدن به این آرزوها بسیار زحمت کشیدم.
کارم را با به دوش کشیدن پشتی و قالی‌های کوچک و بردن آن از اسفنجان یا اسکو برای فروش آغاز کردم. در آغاز کار از هرکدام از آنها یک یا دو تومان (نه هزار یا ۲هزار تومان) سود می‌کردم. پنج سال اینچنین سخت کار کردم. بسیار دشوار بود. اما پشتکار و اعتقاد به هدف با توکل به خدا تحمل سختی‌ها را آسان می‌کرد. در ۱۸ سالگی توانستم ۲۰ هزار تومان پس‌انداز کنم، اما فشارها همچنان ادامه داشت تا اینکه مجبور به ترک تحصیل شدم.
غصه یتیمی چون باری سنگین به دوشم بود. (بغض می‌کند) یتیم هیچ‌کس را ندارد. کارمند، کارگر، بانکی، کاسب و هرکس دیگری شب که به خانه‌اش می‌رود دستی به سر و روی بچه‌اش می‌کشد. اما یتیم این محبت بزرگ را ندارد. شب‌ها، شب‌های جمعه پاهایش را در بغل می‌گیرد و به انتظار می‌نشیند. در انتظار آن کس که دستی به سرش بکشد…
چه ایده جدیدی داشته باشم؟ ماه‌ها فکر کردم. آن روزها چون انقلاب پیروز شده بود تا ۲ سال به هیچ ایرانی پاسپورت نمی‌دادند. در این مدت فکر کردم و فکر کردم تا به این نتیجه رسیدم که با صادرات کارم را شروع کنم.
اما هیچ اطلاعاتی نداشتم. شنیده بودم آلمان مرکز تجارت فرش است. ویزا گرفتم و به هامبورگ رفتم و در یک مسافرخانه یا پانسیون مستقر شدم. به سالن‌ها و انبارهای فرش آنجا سرزدم و با سلیقه‌ها آشنا شدم. آنجا به من گفتند ثروتمندان برای خرید فرش به سوئیس می‌روند. ویزای ۱۵ روزه سوئیس گرفتم و به ژنو رفتم.
زبان هم نمی‌دانستم. در یک هتل با تاجری آشنا شدم و او ایده اصلی را به من داد: فرش گرد بباف. در آن دوران در ایران فرش گرد بافته نمی‌شد و کیفیت تولید فرش و رنگ‌بندی‌ها هم مناسب نبود. چای و قهوه‌ام را خوردم و همان روز به ایران برگشتم.
به ده خودمان آمدم و ساختمانی اجاره کردم. دستگاه خریدم، با ۱۰ درصد نقد و بقیه اقساط. ابریشم هم قسطی خریدم. انسان باید ریسک‌پذیر باشد و من هم ریسک کردم. با دست خالی و از هیچ.
شروع به بافتن فرش گرد کردم و چند نمونه که بیرون آمد سر و کله تاجران آلمانی پیدا شد و آنان به اسفنجان آمدند. باور می‌کنید یا نه؟ در اولین معامله ۶٫۵ میلیون تومان نقد پرداختند و شش میلیون تومان هم چک دادند! آن شب از شدت هیجان نخوابیدم. احساس آن شب را خوب به خاطر دارم. سرمایه ۱۰۰ هزار تومانی من که ۸۰ هزار تومانش قرض بود در کارخانه اجاره‌ای اینچنین سودی نصیب من کرده بود، در اولین قدم…
کسب و کارم رونق گرفت و صادراتم را به آلمان، ایتالیا، سوئیس، انگلیس، بلژیک و دیگر کشورها آغاز کردم. بسیار سفر کردم و ایده‌های جدید دادم. از موزه‌های فرش کشورها بازدید می‌کردم و از طرح‌ها اقتباس یا از آنها عکس می‌گرفتم و با الهام از آنها و تلفیق طرح‌ها، ایده‌های نو بیرون می‌دادم. در این مدت سلیقه مشتریان را شناختم.
اصول کار خودم را پیدا کردم. من شریک ندارم. هیچ‌گاه نداشته‌ام و نخواهم داشت. اگر شریک خوب بود، خدا برای خودش شریک می‌گذاشت.
اصل دیگر من احترام به مشتری است، هر که می‌خواهد باشد. پیش مشتری مثل سربازی که جلوی تیمسار خبردار می‌ایستد، با احترام می‌ایستم. اتکای خودم اول به خدا و دوم به ایده و تفکر و پشتکار و ریسک‌پذیری خودم است. بسیار ریسک می‌کنم،بسیار.
کمی بعد در بازدید از هتل‌های معروف جهان تصمیم گرفتم وارد کار ساخت بزرگ‌ترین پروژه هتل کشور شوم. تاکنون ۱۸۰ میلیارد تومان در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده‌ام. تمام مصالح این پروژه خارجی و بهترین است.
سنگ برزیل، شیشه بلژیک، دستگیره در انگلیس و تاسیسات آلمانی است. کابین چهار آسانسور نیز از طلای ۱۸ عیار است. این هتل ۳۴۰ واحد مسکونی در ۲۵ طبقه، هفت طبقه سالن ورزشی، ۳۴ طبقه هتل، ۷ رستوران روی دریاچه، ۱۰ هزار متر شهر آبی، ۷۰ هزار متر زمین آمفی‌تئاتر، ۹۰ هزار متر زمین گلف و ۲ باند هلیکوپتر دارد. فقط قرارداد نورپردازی این پروژه با فرانسوی‌ها ۹ میلیون دلار (۹ میلیارد تومان) است. این پروژه آبروی کشور است و من با افتخار روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌ام. من ایران را دوست دارم. بروید بگردید حتی یک دلار و ریال در خارج کشور ندارم و سرمایه‌گذاری یا ذخیره نکرده‌ام….
می‌پرسید چه احساسی نسبت به پول دارم؟ پول دیگر مرا ارضا نمی‌کند. هدف من کارآفرینی است. تنها در پروژه آن هتل ۶۰۰ نفر به طور مستقیم کار می‌کنند.
من ۲ بار برنده تندیس الماس بزرگ‌ترین بیزینس‌من جهان شدم و بزرگ‌ترین صادرکننده فرش کشور هستم. اما می‌دانید بزرگ‌ترین افتخار من چیست؟
یتیم‌نوازی. افتخار می‌کنم ۲ سال خیر نمونه کشور شدم. افتخار می‌کنم جزو ۱۰۰ کارآفرین برتر کشور هستم. دوست دارم اشتغالزایی کنم. دوست دارم سفره مرتضی علی باز کنم، معتقدم خدا من را وسیله قرار داده است. هم‌اکنون ۱۰۷۰ بچه یتیم را زیر پوشش دارم و با خودم پیمان بستم تا عمر دارم هر سال ۱۰۰ بچه به آنها اضافه کنم.
وصیت کرده‌ام وقتی مردم تا ۱۰ سال بعد از عمرم هر سال ۱۰۰ بچه یتیم اضافه شود و مخارج همه یتیم‌ها را از محل ارثم بپردازند. بعد از ۱۰ سال هم اگر بازماندگانم لیاقت داشتند، راه من را ادامه می‌دهند. سفره که می‌اندازیم برای یتیم‌ها و می‌آیند و غذا می‌خورند، کیف می‌کنم. گریه می‌کنم و حال می‌کنم.
در یک مراسمی بچه‌ها دورم جمع شده بودند و هر کس چیزی می‌خواست. در این میان دختربچه‌ای به من نزدیک شد و به جای آن که چیزی بخواهد، فقط خواست دستم را ببوسد. مهرش بدجور به دلم نشست. خواستم فردا بیایند دفترم. آن دختر الان دخترخوانده من است.
روی پایم نشست و بابایی صدایم کرد. من به هر دخترم ۵۰ میلیون تومان جهاز دادم و مقرر کردم به این یکی ۱۰۰ میلیون تومان جهاز بدهند. این دست خداست که مهر این دختر را به دل من انداخت.
یتیمی سخت است. بهترین ساعات عمر من زمانی است که در خدمت یتیمان هستم.
پول را برای چه می‌خواهیم؟ خدا به ما داده و ما هم باید به بقیه بدهیم.
ما وسیله هستیم. باید بخشید و بی‌منت و زیاد بخشید. این توصیه من به همکارانم است. من از زیر صفر شروع کردم. توصیه من به جوانان این است که منطقی فکر کنند. این گونه نبوده که شب بخوابم، صبح پولدار شوم. خاک خوردم و رنج کشیدم و آثار این رنج هنوز در من هست. امیدشان به خدا و فکر و بازوی خودشان باشد. درستکار باشند و تلاش و تلاش و تلاش کنند. این فرمول من است.
منبع : بهشت سخن
حروفچــینی: ضیاء الدین و سُمَیه (احمد دانایی فر - بندر خمیر: 1394/5/11)
